Gözlerin

Hep böyle çocuksumu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde bir uzak ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren birşey var,
kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin.
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında.
Fırtınalardan geldim.Sende dinleniyorum... der bir şiirde.
sanırım tam olarak böyle hissediyorum.
uzun zamandır ilk defa aklıma yeni bişey gelmiyor.
duygularımı ne yazıya ne de birine dökemiyorum.
garip ve tarifsiz bir susmak var içimde.
ilk defa bu kadar yalnız bu kadar çaresiz hissediyorum.
uzun çok uzun zaman öncesinden kalan bir acı çöktü yüreğime.
tarif bile edemiyorum.
içim öyle buruk öylesine kırıkki...
günlerden bir gün seni tanıdım.
Tanıdık bir bakış,tanıdık bir sıcaklıkla geldin bana.
Gelmemen gerektiğini bile bile.
Senden çok ben biliyordum bunu.
Engel olabilirdim ama olmadım bu defa.
Aslında tam olarak içine bile bakmadığım o gözlerin kendiliğinden çekti beni kendine.
Anlamadım ama işin garibi anlamakta istemedim bu defa.
Başıma gelecekleri bile bile sana yürümeye başladım.
İlk defa enine boyuna düşünmeden,korkmadan geldim sana.
Tam olarak ne hissettiğimi düşünmeden.
Bu defada aynı şeyler olacak diye korkmadan.
Oysaki yemin etmiştim kendime.
Bir daha kimsenin kalbimi acıtmasına izin vermiycem diye.
O kadar uzaksınki aslında bana ve bir o kadar da yakın.
Seni öyle sevmemem gerekiyor ama sevmeyide öyle çok istiyorum ki..
Hep böyle çocuksumu bakar senin gözlerin?
Daha önceki hiçbir duyguya benzemiyor bu defaki.
ilk defa birini severken bir kulp takmıyorum.
Geçmişi,geleceği düşünmüyorum.
Bütün olumsuzluklara rağmen sana gelmek istiyorum.
Oysa sen öyle başka bir yerdesin ki.
Ne olmuş sana,kim bu hale getirdi seni.
Kim yaktı böylesine yüreğini?
Kim bu kadar hayatından bıktırdı?
Neden bu kadar istiyor ve bir o kadar da korkuyorsun birini sevmekten?
Kendini açmaktan,birine güvenmekten?
Bu duvarların neden?
Yazık çok çok yazık
Oysa o kadar çocuk gözlerin varki.
Oysa o kadar sevgi birikmiş ki içinde.
Masum yüzüne hiç yakışmayan biri gibi görünmek istemen neden?
Hayatın sadece karanlık yüzünümü gösterdiler sana?
Hiç mi kimse sevmedi seni?
Acaba ben seni sevsem yüreğini açarmısın bana.
Sana söz versem korktuğun herşey için bana güvenirmisin?
Ve aynı sözleri sende verebilirmisin?
Kendine bunu yapma lütfen.
Tanıdık bir bakış var gözlerinde ve yüreğinde.
Benden bir parça.
Kendimden bir iz var sende.
Bu kadar imkansızlaştırma herşeyi.
Bu kadar nefret etme kendinden ne olur?
Bak bende korkmuyorum artık.
Ne sevmekten ne terkedilmekten.
Gel yanımda dur.Kokunu duyur bana.
Kalbinin gizli duvarlarını benimle paylaş.
Son bir kere daha birine güvenmeyi dene.
Hayattan kendinden umudu kesme.
Burası asla bize anlatılan gibi pembe bir dünya olmadı evet.
Hep böyle çocuksumu bakar senin gözlerin?
Ama o kadarda acımasız olma.
Güzel şeylerde var burda.
Hala temiz olan bişeyler var.
Güzel ve en önemlisi saf olan bu duygular gibi...
Şimdi gel lütfen gel ve hiç gitme.
Üşüdüğünde elimi hisset elinde beraber ısınalım.
Düştüğünde elini tutuyor olucam söz.
Bana sarıldığında kendimi en emin yerde hissedicem.
Göğsüme başını koy,saçlarınla oynayayım.
Sadece huzur bul orda.
Ne sevgili olalım ne de arkadaş?
Böylesi ikimizede çok iyi gelecek.
Ama susma yeterki susma.
Gözlerini hissettigim gözlerimden alma.
Yokluğunu tattırma bana.
Gel ne olursa olsun gel.
Razıyım bu defa hazırım bu defa.
Kormuyorum sen yanımdayken.
Korkmuyorum diyorum anlıyormusun?
Benimle hiç konuşmasan,bana bakmasan bile yanımdayken korkmuyorum.
Senin kılına zarar gelecek olsa içim parçalanıyor benim.
Ben gidiyorum dedigin an bir bıçak saplandı sanki göğsüme.
Bu duygunun adı her ne ise bu defa umrumda değil.
Yeterki sen gel.Yeterki gel ve sev beni.
Ne şekilde olursa olsun seni sevmekten korkmuyorum.
Bile bile sana geliyorum.
Bilerek ateşe atıyorum kendimi.
Herşeye razıyım diyorum yeterki gel.
Ne olursun gel.Ne olur yüreğinle yüreğinde hisset beni.
Gel artık gel!...